Trage Tocht Zoutelande

"Boven m’n hoofd zie ik de grijze wolken. Ik ben blij dat je hier bent, blij dat je hier bent." Alleen het lezen van de plaatsnaam Zoutelande zet meteen de radio aan in mijn hoofd.

Het is ook een prachtig nummer, met de melancholie van het najaar en het vertrouwen in dat alles goed is, hier en nu.

Over de Trage Tocht Zoutelande

De Trage Tocht Zoutelande is er één uit de serie wandelroutes met veel onverharde paden. 'Wandeldeskundige' (dat is toch ook een gaaf beroep) Rob Wolfs bedenkt niet alleen verschillende NS-wandelingen maar ook de Trage Tochten. Natuurwandelingen zijn het, die zoveel mogelijk over paden gaat waar alleen wandelaars komen.

• De wandeling is te vinden op de Wandelzoekpagina

• De wandeling start in Zoutelande, is 15 km lang en heeft twee lussen waardoor je een beetje vals kunt spelen

• De route gaat over het strand, de duinen, het achterland, maar ook een deel door nieuwbouwwijken van het plaatsje zelf. Dat vond ik net wat minder.

Wij starten in Zoutelande, het plaatsje wat zo tot de verbeelding spreekt. Vanaf het duin gezien is het een schattig plaatsje, met de oranje daken. In de zomer is het hier vast megadruk, maar op deze zaterdagmorgen eind oktober is het nog stil.

Rijen golfbrekers voor het kruipdoorsluipdoor gevoel

Het pad gaat deels boven op het duin, waarbij je prachtig uitzicht hebt op het grote lege strand met de rijen golfbrekers. Deels lopen we op het strand zelf, waarbij het bij iedere rij palen zoeken is naar een opening die breed genoeg is om met droge voeten over te springen. Het is moeilijk voor te stellen hoe het hier in de zomer zal zijn, vol met parasols en strandgangers.

De zwaarste en de mooiste

We passeren verschillende strandtenten en bij eentje klimmen we de hoge trappen het duin weer op. De Zeeuwse Kustmarathon loopt hier ook en ik snap waarom het een van de zwaarste marathons van Nederland is. Flinke hoogteverschillen, zelfs wandelend is het al uitpuffen. Ik snap ook waarom het een van de mooiste marathons van Nederland wordt genoemd, het uitzicht is fantastisch. Het voelt alsof we in het buitenland op vakantie zijn.

De akkers en de klei

De route vervolgt aan de andere kant van het duin. We gaan de trap af en lopen een stuk door het achterland. Dikke klei, hier en daar een boerderij, graspaadjes over akkers met wat laatste bloemen. Het maakt de wandeling als geheel misschien wel afwisselend, maar ik vind dit stuk ook een klein beetje saaier. Het is een stuk van 5 kilometer, met landschap wat misschien ook wel Zeeuws is, maar voor mijn gevoel is het strand en de duinen hier unieker. Zeker het laatste stuk tot het centrum van Zoutelande is niet zo heel aantrekkelijk: je loopt gewoon door de nieuwbouwwijk.

De tweede lus: bunkers en duintoppen

De tweede lus brengt ons gelukkig weer naar het strand en de duinen. Hier beginnen we een beetje vals te spelen, we lopen onze neus achterna en verlaten de originele route.

De paadjes zijn hier echt mooi en we klimmen het uitzichtpunt op bij de bunker. Onderweg passeren we verschillende huizen die heel mooi gelegen zijn in het duin en waarbij we niet zeker zijn of we de architectuur nou mooi of lelijk vinden. Zo van een afstandje neig ik toch naar mooi: de golvende lijnen die opgaan in het helmgras.

Vanaf de bunker nemen we de trappen weer naar beneden en lopen nog een stuk op het strand.

De zoute lucht en de wind heeft ons hongerig gemaakt. De strandtenten zijn weliswaar dicht, maar in Zoutelande kunnen we wel een frietje halen en oh, wat smaakt dat goed!