Suppen op de IJe bij Edam

Je staat niet altijd stil bij hoe dichtbij de natuur in je eigen buurt is. Honderden rondjes heb ik hier al hardgelopen, gewandeld en gefietst, maar de IJe, daar kwam ik alleen in de zeldzame koude winters.

Als er ijs ligt, is dit een mooi gebied om te schaatsen. In het voorjaar was ik er nog nooit geweest. Maar daar ging nu verandering in komen, met mijn supavontuur op de IJe. De IJe? Say what?

Over de IJe- het veenriviertje in de Zeevang

De IJe (ook aangeduid als Ee of Aa) is een voormalig veenriviertje in de Zeevang-Zuidpolder. Als ik ga speuren op internet vind ik dit:

"De monding van de IJe ter plaatse van het latere Volendam fungeerde als haven van Edam. Dat betekende dat Edam geen korte en goed te bezeilen verbinding met de Zuiderzee had. Schepen moesten met paarden over een afstand van ca. vier kilometer over de smalle IJe van zee naar Edam worden getrokken (gejaagd).  Het is duidelijk, dat Edam dringend behoefte had aan een betere verbinding met de Zuiderzee. Die is er gekomen in 1357. Toen is vanuit het centrum van Edam de oost-west lopende Voorhaven (Fig. 7) gegraven naar het Oorgat aan de Zuiderzee. Wateroverlast door de doorgaande daling van de bodem van de Zeevang is waarschijnlijk mede een reden geweest om deze nieuwe verbinding naar zee aan te leggen. De nieuwe route naar zee liet toe om de IJe af te dammen bij de monding in Volendam. De IJe werd daar dicht of ‘vol’ gemaakt, vandaar Vollendam.  Van Berkel en Samplonius (2006) geven als oudste vermeldingen van de naam Volendam:  “1573 Follendam; 1639 Vollendam; 1745 Voolendam."

Bron

Het is zo leuk dat dit riviertje zo ontzettend kronkelig is, in de verder rechte sloten van de verkaveling. 

Op expeditie: daar gaan waar bijna niemand komt

Bij een expeditie denk ik meestal meer aan bestemmingen als het poolgebied. Maar ook vlak bij mijn eigen huis zijn er stukken waar bijna geen mens komt.

Langs de IJe lopen verder geen paden, je kunt er alleen via het water komen. Dat geeft een expeditiegevoel, avontuur!

Opstappen aan de rand van Edam

Joost zet me af met mijn supboard in Edam, waar je vlak bij tuincentrum Lokkemientje redelijk makkelijk op de IJe kunt opstappen. Al is makkelijk misschien niet het juiste woord. Je moet toch even een hek over met dat board, en opstappen langs een weiland vergt ook wel een beetje oefening. Ik heb er publiek bij ook. De koeien zijn nieuwsgierig wie daar nu opeens aan komt.

De loop van de rivier volgen

De route is niet echt moeilijk, je volgt gewoon de loop van de 'rivier'. Al is het soms wel even opletten, want links er rechts sluiten er verkavelingssloten op aan. Kaarsrecht, met de liniaal getrokken. Die neem je dus niet.

Hoewel het polderlandschap vlak is en een beetje eentonig, maakt deze suproute het behoorlijk afwisselend. Niet alleen kale weilanden, hier en daar een boerderij, maar ook een beetje moerasachtig gebied, met overhangende struiken en bomen. En dan opeens weer een eilandje met grote dode bomen waar veel vogels in zitten.

Het lijkt rustig en stil, maar de vogels maken een geluid van jewelste. Het is geweldig! Sommige weilanden zijn helemaal roze, een tijdje geleden maakte ik ook al een mooie tocht en toen waren de bermen paars van het hondsdraf.

Wel even opletten af en toe

Hier en daar moet ik even overstappen. Ik word er steeds handiger in, zo sta ik hier op de balk mijn evenwicht te bewaren, terwijl ik het supboard erover heen til.

Iets anders om op te letten is de wind. Ik dacht er goed rekening mee gehouden te hebben, maar toch draaide de wind vandaag behoorlijk, zodat ik hele stukken wind zij/tegen had. Goede workout zullen we maar zeggen.

Ik eindig mijn tocht van 7km bij het vogelmeertje. Hier pikt Joost me weer op. Ik ben helemaal blij en vastbesloten meer van dit soort tochten in de buurt te gaan maken.