Sprookjeskasteel bij Haarzuilens

Onverwachts belandde ik binnen de muren van sprookjeskasteel de Haar. Het voelde als vakantie, alsof ik op Versaille dwaalde. Wat blijft het toch leuk om nieuwe plekken te ontdekken.

Landgoed Haarzuilens, natuur vlak bij Utrecht

Op een vrije woensdagmiddag had ik zin in een nieuw avontuur. Een nieuw gebied ontdekken. Vroeger was ik er wel eens geweest, maar ik wist er weinig meer van. Via natuurmonumenten vond ik een mooie wandeling van 11 kilometer. Al heb ik zelf hier een daar een beetje de wandeling aangepast.

Bekijk de wandeling

Het eerste deel van de wandeling loop je langs het terrein van Natuurmonumenten, langs de Haarrijnse plas, door de velden richting het oude dorp Haarzuilens.

Daarna verlaat je snel de verharde weg om de buitenranden van het parkbos in te gaan. Dit is echt heel mooi, met kronkelige slootjes en enorme bomen, die overgaan in het weiland.

Aan de andere kant van de Rijndijk kom je opeens in Parkbos de Haar, waar in 2015 wel 70.000 nieuwe bomen zijn aangeplant. Een grappig stukje met slootjes, wat vlonders en jonge bomen.

Een slotgracht uit een sprookje

Ik hou mijn adem even in als ik de slotgracht zie. Het is er eentje uit een sprookjesboek, nu extra mooi omdat het water zo glad is en zo mooi de roodwitte luiken spiegelt.

De poort staat open en nieuwsgierig loop ik naar binnen. Het is de dag voor de musea sluiten, en ik kan voor 6 euro nog een kaartje kopen om de tuinen in te gaan. Wow, wat een verrassing.

De tuinen van Kasteel de Haar

Cuypers, die ook het Centraal Station en het Rijksmuseum in Amsterdam tekende, ontwierp Kasteel de Haar. Op deze plek stond in de 13e eeuw al een middeleeuws kasteel. Met de torentjes, de poorten, de ophaalbrug is het een kasteel uit een sprookje. Ik verwacht ook ieder moment een jonkvrouwe of een ridder op een paard.

Een andere keer wil ik ook eens binnen een rondleiding doen. Ik kon wel de ophaalbrug over en de poort door. Geweldig!

De parktuin is schitterend, met nog heel veel bloemen voor begin november. De blaadjes aan de bomen hebben herfstkleuren. De spiegeling in alle sloten en watertjes is sprookjesachtig.

Omdat ik het helemaal niet van plan was om een kasteel te bezoeken, voelt het extra leuk dat ik hier nu rondloop, bijna in mijn eentje.

Zo wordt een zonnige woensdagmiddag opeens een avontuur. Het is de dag voor er nog veel meer beperkende maatregels ingaan, maar op dit moment, struinend over het landgoed van het Kasteel, voel ik me de koning te rijk.

Ik deel nog wat foto's zodat je zelf ook een beetje kunt verdwalen in een andere wereld.