De sneeuw tegemoet in Bergen

Sneeuw! Sneeuw vind ik zo leuk, het haalt helemaal het kind in mij naar boven. Nou voel ik me sowieso nog geen echte volwassene, maar als ik weet dat er sneeuw aankomt, dan wil ik niets liever dan op en neer springen. Best wel een beetje jammer dat het niet meer zo vaak sneeuwt in Nederland.

Dus toen ik hoorde dat er sneeuw verwacht werd die zaterdagmiddag, werd ik al helemaal ongedurig. Vanuit het zuidwesten zou het Nederland binnentrekken en tegen de namiddag zou het onze omgeving bereiken. Ja, dahag! Dan is het alweer bijna donker. Bovendien zou het de volgende dag alweer gaan dooien. Dit moest anders. Ik ging op sneeuwjacht.

De sneeuw tegemoet bij Bergen aan Zee

Via mijn weerapp had ik gezien dat zo rond 2 uur de sneeuw aan land zou komen ter hoogte van Bergen aan Zee. Kijk, now we're talking.

Ik sjeesde dus met mijn auto en kriebels in mijn buik richting het strand. Auto geparkeerd op de Uilevangersweg, de weg oversteken en de gele pijltjes volgen. Ongeveer dan, want ik raakte de weg natuurlijk weer kwijt.

Winters landschap ik de duinen

De duinen zijn in de winter altijd prachtig. De vergrijsde tinten, de kronkelige stammen van de bomen die je nu extra goed kunt zien. En dan toch hier en daar kleur van mossen, korstmossen, zwammen.

De lucht voelde al een beetje zwaar aan, zoals vaker als er sneeuw voorspeld is. In de verte een beetje rozeachtig. Maar nog geen vlokken.

De eerste vlokken vallen

Ik klom een duin op en ja hoor, daar begon het. Eerst heel voorzichtig hier en daar een vlokje. Maar al snel werden de vlokken dikker en ging het harder. Joehoe!!!! En langzamerhand werd het witter en witter om me heen. Zo mooi hoe sneeuw van het ene op andere moment de wereld een totaal nieuw aanzicht kan geven.

Steeds een beetje witter

De sneeuw bleef steeds wat beter liggen en de kleur trok weg uit het landschap. Van een écht pak was geen sprake, maar toch was ik zo blij dat ik niet meer kon stoppen met glimlachen.

Ik appte foto's en filmpjes naar huis, waar het pas net begonnen was met sneeuwen. Heel tevreden was ik, dat ik het heft in eigen handen had genomen en de sneeuw tegemoet was gegaan. Avonturen moet je soms zelf een beetje sturen.

Toen ik thuis kwam, begon het al bijna te schemeren. Maar ik had mijn portie gehad. Wat een feestje!