Schellingwoude en Oranjesluizen

Een grijzige woensdagmiddag. Ik heb geluncht bij een vriendin die op IJburg woont en bedenk dat het wel leuk is om nog even een ommetje te maken. Schellingwoude is altijd mooi en op de weg terug. Dat ommetje mondt uit in een klein avontuur, waar de witte sneakers die ik zonder bij na te denken had aangetrokken, niet wit bleven.

Schellingwoude, een dorp in Amsterdam

Als je in Schellingwoude loopt, heb je niet het gevoel dat je in de stad bent en dat terwijl je aan de overkant het Centraal Station kunt zien liggen.

Tot de 19e eeuw waren alle huizen en boerderijen van hout, de eerste stenen huizen waren voor het personeel van de Oranjesluizen. Het zijn meteen de huizen met misschien wel de mooiste ligging in Amsterdam, zo aan het IJ.

Schellingwouderdijk, rafelrandje van de stad

Ik parkeer mijn auto aan de Schellingwouderdijk en loop langs alle woonboten richting de sluizen. Ik hou wel van dit zooitje ongeregeld: oude bootjes op de kant, houten palen, een verdwaalde surfplank. De postbode heeft het hier makkelijk, met alle brievenbussen die gezellig bij elkaar een theekransje lijken te hebben.

Oranjesluizen, flink stukje techniek

Je staat er niet bij stil, maar door de Oranjesluizen varen ieder jaar zo'n 120.000 schepen. Met de sluizen wordt niet alleen de waterstand geregeld, maar ook voorkomen dat er teveel zilt water via het Noordzeekanaal het IJsselmeer in komt.

Het leuke is dat je zo te voet van Noord naar de andere kant van het IJ kunt lopen. Langs de woningen voor de sluisknechten en over de verschillende sluizen en vispassages. Onderweg staan oude abri's met informatie en foto's over de geschiedenis. Bijna een openluchtmuseum.

Hee, hallo, wie staat daar? Even inzoomen ;). Ja, dat ben ik!

Groene oever met trekpontjes

Ik loop achter de huisjes naast de oranjesluizen een hek door, naar de groene oever aan het IJ. Opeens heb je helemaal niet meer het gevoel dat je in de stad bent, maar lijkt het meer of ik in mijn eigen achtertuin banjer. Alleen dan met prachtig uitzicht over het IJ. De twee trekpontjes die ik moet nemen om het water over te steken maken het helemaal leuk. Daarna wordt het paadje steeds modderiger en op een gegeven moment is het alleen nog maar zompige prut. Ik probeer een beetje te hinkstapspringen van graspol naar graspol. Maar eigenlijk had ik gewoon geen witte sneakers aan moeten doen. Door al het geglibber in de modder zijn die niet wit meer. Maar een big smile van dit plotselinge kleine avontuur heb ik wel.

Langs de dijk terug

De Schellingwouderdijk is een van de weinige stukken Waterlandse Zeedijk uit 1200-1300 die nog op de oorspronkelijke plek ligt. Het oude Schellingwoude was er eerder dan Amsterdam. Waar vroeger boeren en vissers wonen, moet je nu bijna een miljoen neerleggen voor een huisje. De verschillende gevels, de leuke kleuren en de gezellige banken voor de huizen zorgen wel voor sfeer.

Kerkje van Schellingwoude

Via een klein tussenstraatje loop ik nog even naar het witte kerkje van Schellingwoude. Er staat een muziekkoepel naast en in achter de heggen zie ik moestuinen waar de laatste groente nog ligt. Het kerkje staat op een terp en ik lees dat bij de grote overstroming in 1916 de boeren hun koeien in de kerk stalden. Tegenwoordig worden er vooral bruiloften gevierd.

Op de terugweg naar de auto loop ik nog langs een mooie boerderij, die me eerder het idee geeft dat ik in Broek in Waterland ben, dan in Amsterdam.

Al met al een superleuk ommetje. Ik denk dat ik dit nog eens ga doen, maar er dan een hele ronde van ga maken, over de Oranjesluizen langs de Zuider IJdijk en via Zeeburg weer terug met het pontje.