Patatje in Amsterdam

Soms is een avontuur zo eenvoudig als even een patatje halen in Amsterdam. Een zonnige zondagmiddag na een nacht met vorst en een week met wolken. De blauwe lucht lokt ons naar buiten en Joost en ik touren langs de dijk richting de hoofdstad.

IJspegels bij Uitdam

Langs de dijk bij UItdam is het genieten. Door de vorst en de wind hangen er overal ijspegels en zijn rietpluimen ingepakt met een laagje ijs. Op de dijk wapperen de zwarte rouwvlaggen omdat dit mooie stukje Nederland er na de dijkversterking totaal anders uit gaat zien. Het blijft een prachtig dorp, zo onder de rook van de grote stad. Ik maak maar wat extra foto's van alle ijscreaties.

Mooi Amsterdam

Ik ben er geboren, al is de Bijlmer natuurlijk niet echt Amsterdam. Op mijn vierde verhuisde ik naar Hoorn, om op mijn 18e weer terug te gaan naar de grote stad. Ik was zo iemand die hard riep dat ik nooit de stad uit wilde. Maar hoe anders kan het gaan. Om mijn dertigste, toen Isa net was geboren, verlieten we mijn mooie stad voor een huis met grote tuin in de Beemster. Ik heb er nooit spijt van gehad. Inmiddels wonen we nog meer in het buitengebied en is het contrast met de drukte in Amsterdam groot. Alhoewel, drukte?

Verlaten Amsterdam

De laatste maanden (bijna jaar) zijn er geen toeristen meer in Amsterdam. Geen ratelende rolkoffers, drukte op de Wallen en meutes mensen. Het is er stil. De straten zijn leeg, de grachten verlaten. Hoewel ik het triest vind voor de ondernemers, ben ik dol op dit verstilde sfeertje. Je ziet opeens weer de schoonheid van de plekken waar ik zo vaak langs liep.

Het Rembrandtplein is uitgestorven. De Kalverstraat is leeg. Opeens valt me op hoe mooi het reclamebord van Cineac - de voormalige Riksbioscoop- afsteekt tegen de blauwe lucht. De prachtige gevel van Tuschinski, naast de kaaswinkel van Willig. In de Kalverstraat valt me op hoeveel mooie pandjes er eigenlijk zijn.

Wij hebben een doel: de lekkerste patat van Amsterdam

In het steegje bij Dansen bij Jansen (zit inmiddels een andere club), Bruin en de Schutter (die inmiddels niet meer bestaat). Ik moet altijd even denken of het de handboog- of de voetboogstraat is, maar je ziet het vanzelf. Hier staat altijd een rij, zelfs in deze tijd zonder toeristen. Vlemicnckx heeft de lekkerste patat van de stad.

Het Rokin baadt in de zon

Strak en glad ligt het erbij, het Rokin. Het Allard Pierson Museum (ben ik nog nooit in geweest bedenk ik me met schaamte) spiegelt in het water. De kiosk van rederij Kooij is uitgestorven. Hoeveel mensen zijn hier ingestapt voor een rondvaart over de grachten? Ik mijmer een beetje terwijl we op de steiger in de zon genieten van ons frietje.

Oudemanhuispoort, geheime parel in de stad

Wij slenteren verder de Grimburgwal over richting de Oudemanhuispoort. Een mooie Amerikaan maakt het plaatje compleet.

Hier vlak bij zat de mensa, waar ik heel wat keren mijn dienblad heb gevuld met de dagmaaltijd. Het Huis aan de Drie Grachten straalt in de zon met de rode luiken.

Wij gaan de poort door, de Oudemanhuispoort. Joost studeerde hier een jaar Geschiedenis. Ik vind het een van de mooiste plekjes van het centrum, de stille overdekte steeg met boekhandeltjes onder de koepels. Zeker als het druk is, kun je hier even wegvluchten in een oase van rust.

Via de Staalstraat lopen we weer richting de Stopera, waar onze auto staat. Ook dit is weer zo'n fijn straatje, waar we veel herinneringen hebben liggen. Thee drinken op het terras van de Jaren, bierpulletjes buiten bij Oorlam (het café heet eigenlijk de Doelen), studentenhap bij De Gaper, de lekkerste bonbons kopen bij Puccini. Met een wandeling door memorylane maken wij van onze zondagmiddig een avontuur.