Het uitgestrekte Noorden van Texel

Een heel jaar aan weersomstandigheden in één weekend. Koude wind en regen, stralende zon en bijna voorjaarswarm. Regenbogen en zonsondergangen. Het Noorden van Texel heeft vele gezichten. Ik kende het nog niet zo goed, maar ben er een beetje verliefd op geworden.

Wij logeerden in de Robbenjager, een klein bungalowpark/camping vlak bij de vuurtoren en het strand. En waar ik niet zo hou van bungalowparken, was de locatie van dit parkje wel heel erg fijn. We keken vrij uit over het land, met 10 minuutjes liep je langs het vogelmeer naar het strand. Of eigenlijk, vanaf het huisje kun je naar wel 3 stranden.

's Nachts zoeven de lichtstralen van de vuurtoren over je heen, overdag is er van alles te beleven. Ik neem je mee.

Het vogelkijkmeer vlak achter de camping

Hoe het in het hoogseizoen is, weet ik niet. Nu was de camping op een paar dappere mensen in een kleine camper leeg. Vanaf de camping leidt een smal zandpaadje langs het meer naar het strand. Bomvol vogels is het meertje, ze komen hier overwinteren. Het is niet groot, maar ik vond het prachtig. Kijk maar naar de foto's die ik in het weekend nam.

De vuurtoren, een baken van licht

Ik weet niet wat het is met vuurtorens, maar ik hou ervan. Een baken van licht zijn ze, gemaakt om mensen de weg te wijzen. Naar de juiste plek te loodsen. Het roodwit steekt zo mooi af bij de omgeving en de stralen hebben iets mysterieus. Toen we hier de eerste avond in het donker langs liepen, voelde het alsof ik in een spannende film was beland. Pikkedonker en die lichten die maar af en aan als helikoptervleugels over je heen zwiepen. Toen we in de verte op het strand ook nog een lichtje zagen bewegen dacht ik dat het smokkelaars waren. Een vriendin had het al over dat ik in een De Vijf boek was beland en ja, zo voelde het inderdaad.

Ik kreeg er geen genoeg van en heb er zoveel foto's van gemaakt. Ik deel een kleine selectie. Bij schemering, in de volle zon, mooi weerspiegeld in het water. Iedere keer weer anders.

Prachtig toch?

Het strand, hoe een eiland wandelt

Wist je dat Texel tot de Allerheiligenvloed in 1170 nog onderdeel van het vasteland was? Pas toen werd het een eiland en sindsdien is het steeds van vorm veranderd. In 1864 stond de vuurtoren nog ongeveer 3 km van de zee, nu staat de zee tot vlak onder de toren. Maar langzaam verbreedt het strand weer. Mooi is dat toch hoe dat gaat in de natuur. Het schijnt dat je regelmatig zeehondjes kunt zien liggen, hier op het strand. Wij zagen alleen een stuk van een beest aangespoeld liggen. Een dolfijn? Een haai? De week ervoor was een potvis aangespoeld op Vlieland, dit zou toch geen stukje ervan zijn?

Kaap Noord, leuk plekje voor een borrel to go

Altijd fijn om weer even op te warmen met een warme chocomel en wat bitterballen. Kaap Noord is een heel leuk plekje waar je allerlei lekkers af kunt halen. Het ziet er van binnen zo gezellig uit, dat ik hier nog wel eens terugkom als het weer echt geopend kan zijn. Voor nu genoten we van wat lekkers bij de zonsondergang.

Van Texel naar Vlieland met De Vriendschap

Een klein passagiersscheepje vaart zomers tussen Texel en Vlieland. Je schijnt er ook hele leuke zeehondentochten mee te kunnen maken. Er kan alleen met hoogtij worden gevaren en momenteel ligt alles stil, maar ook dit is weer zo'n leuke tip die ik zelf om mijn steeds langer wordende lijstje zet van dingen die me heel leuk lijken om eens te doen. Zelfs als er niet gevaren wordt, is het een mooi plekje. Het huisje met de toepasselijke naam 'De Noorman' doet sprookjesachtig aan. De palen op het strand die in de zomer een houten steiger vormen zijn heel fotogeniek.