Met een extra uur een heel avontuur

Al dat wandelen, dat kost toch heel veel tijd? En ja, soms trek ik er een hele dag voor uit om een mooie nieuwe route te ontdekken. Maar het kan veel makkelijker en korter. Ook op een drukke werkdag. Het kostte mij laatst bijvoorbeeld maar een uurtje extra om Amsterdam weer eens van een andere kant te zien en ook nog lekker in het zonnetje in een park te lezen.

Iets eerder van huis gaan

Ik had met vriendinnen afgesproken om te eten in Amsterdam. Het was een stralende dag eind september, zo'n cadeautje in het najaar. En in plaats van haastig na het werk de snelste weg naar het restaurant te nemen, ging ik heel relaxed een uurtje eerder.

Kleine moeite, groot plezier. Want zo had ik de tijd om lekker door Amsterdam te struinen.

Aan de waterkant

In het mooie nazomerlicht ziet de stad er dan heel anders uit. Dan valt opeens op hoe mooi het Centraal Station is. De pandjes aan het Damrak liggen er altijd mooi bij. Aan de rechterkant hebben lelijke toeristenwinkels de overhand, maar aan de waterkant staan de panden echt 'in' het water. Hier was vroeger de oude haven van Amsterdam.

De Nicolaaskerk blijft ook een plaatje. Ik vind 'm ook zo mooi vanaf de achterkant, waar de muren ook aan het water grenzen.

Het niet toeristische centrum

Gek eigenlijk, dat de meeste mensen in Amsterdam voornamelijk op de Kalverstraat, de Nieuwendijk en de Leidsestraat komen. Het centrum van Amsterdam is zoveel meer dan dat. Zelf hou ik erg van de buurt rondom de Nieuwmarkt, bij de Gelderse Kade en de Oude Schans. De Montelbaanstoren is als verdedigingstoren gebouwd in 1516, met uitzicht op de Zuiderzee. De Hertog van Alva wilde er een kasteel bij bouwen: Monte Albano. Daar komt dus de naam vandaan.

Historie in Uilenburg

Het is nu niet meer voor te stellen, maar vroeger heerste er grote armoede in Uilenburg. Een 'eiland' in de stad, eerst voor scheepsbouwers, later als Joodse wijk. Rond 1900 werden veel huizen onbewoonbaar verklaard, terwijl de panden extreem dichtbevolkt waren. Soms wel 10 mensen op een kamer, met op de erven voor- en achterhuizen. Ik word er een beetje stil van als ik lees dat in de Tweede Wereldoorlog vrijwel alle Joodse bewoners van Uilenburg bij razzia's worden afgevoerd.

Op het Rapenburg is nog meer historie: een oude gevelreclame voor de rijwielstalling. Ik loop door naar het Wertheimpark, waar ik nog even heerlijk kan lezen aan het water. Er varen bootjes langs met blije mensen. Iedereen geniet nog van de zonnige dag.

Entropotdok

Van daar hoef ik alleen het Entrepotdok over te steken. Ook zo'n leuk stukje, waarbij je in de 'achtertuin van Artis' kunt kijken. Via de poort loop ik richting het restaurant. Deze poort was vroeger de enige toegang tot het Entrepotdok. Er staan heel veel monumentale pakhuizen aan het water. Ooit stonden ze op de slooplijst, maar gelukkig zijn ze gerenoveerd en hersteld.

En zo ontmoet ik een uurtje later mijn vriendinnen, om lekker te gaan eten. In een uurtje uitgewaaid en meegevoerd in de geschiedenis van de stad.