Kaapse Bossen van 25 meter hoogte

Alsof je als een vogel boven het bos zweeft. Al die herfstkleuren 360 graden om je heen. De uitkijktoren van de Kaapse bossen is geweldig. De Utrechtse Heuvelrug is een heel mooi gebied.

Een grotendeels rustige wandeling vanuit Maarn

Omdat het zo'n mooie zondag was, besloot ik niet naar een startpunt midden in het gebied te rijden, bij Uitkijktoren de Kaap of de Helenaheuvel. Ik zocht een rustiger route op van 11.4km, vanuit Maarn. Het is een route van Roots, daar heb ik er al meer van gelopen die ook steeds mooi waren. Ik vind ze steeds op Routeyou en dat loopt wel fijn, omdat je dan jezelf als stipje op het aangegeven pad op de kaart ziet (of ernaast, dat gebeurt me ook vaak).

Route 11.4 km van Roots op Routeyou

Huis te Maarn - het Nederlandse Witte Huis

Het doet een beetje denken aan het witte huis in Washington, maar het ligt echt in Nederland. Het landgoed bestaat uit een parkachtig bosgebied, waar je niet in kunt, maar de paden erlangs lopen door mooie stukken bos. Vooral het larixbos stond er stralend bij met de goudgekleurde naalden.

Rust: helemaal alleen met de natuur

Hoewel er waarschuwingen waren gegeven dat natuurgebieden te druk zouden zijn, kom ik vrijwel niemand tegen. Hier en daar laat iemand zijn hond uit. Verder is het stil. Een met de natuur. Ik kom langs een heideveldje, waar de 'stiltebank' staat. Ik ben in mijn element. Het is zo fijn om behalve het knisperen van de bladeren en wat vogeltjes niets te horen.

Uitkijktoren De Kaap: Nederland van boven op 53 meter

Een stuk drukker is het als ik in de buurt van de uitkijktoren kom. Logisch, het is ook iets wat je niet wil missen. En hoewel er hier best wat mensen zijn, is het heel goed te doen om de toren te beklimmen. Mondkapje op, hier en daar op de tussenbordessen wachten om iemand op de trap te laten passeren. Van boven heb je 360 graden uitzicht op de herfstbossen. Al die kleuren als kleine bolletjes onder je. In de verte kun je zelfs de Dom van Utrecht zien liggen. Door het lage zonlicht is het nu wat heiïg, maar op een heldere dag kun je hier zo ver kijken.

Warme chocomel en schapen bij Chalet Helenaheuvel

Tussen de uitkijktoren en Chalet Helenaheuvel zijn heel wat wandelaars, die hier een fijn rondje lopen. Ik sta buiten in een overzichtelijke rij om een beker warme chocomel te bestellen en ga met mijn rug tegen een boom in het zonnetje zitten. Een schaapskudde komt langs me, de zon schittert in de gele blaadjes en ik doe mijn ogen dicht. Zo fijn dit.

Hoog Moersbergen en Stameren, op de toppen van de Utrechtse Heuvelrug

Als ik de grote weg ben overgestoken, lijkt het meteen weer een stuk rustiger. Een nieuw gebied, waar de herfstkleuren ook weer zo mooi zijn. Lanen, opeens een grote grasvlakte en dan een combinatie van hei en zand.

Bijna aan het einde van de wandeling kom ik langs de Zanderij, een meertje dat een heel stuk dieper ligt. Even overweeg ik om er nog heen te gaan, maar ik heb inmiddels met mijn omlopen al 12 kilometer gelopen en ik moet nog een stukje naar de auto. Het is mooi geweest. Het is altijd goed om nog iets te hebben om een keertje terug te komen.