Zoveel natuur bij Geversduin, binnen een uurtje rijden

Binnen een uurtje rijden vanaf huis is er voor iedereen in Nederland zo ontzettend veel moois te ontdekken. Zeker nu we de komende tijd waarschijnlijk allemaal vooral in Nederland zullen doorbrengen hoop ik met mijn enthousiaste verhalen anderen een zetje te geven om de natuur in te gaan.

Bij dit berichtje doe ik vast een disclaimer. Ik heb bedacht dat het leuk is om meer mensen te inspireren vaker de natuur in te gaan. Tot zover de goede bedoelingen. Want dan zou het natuurlijk ook superfijn zijn als ik de juiste en mooiste (wandel)tochten ook concreet en praktisch kon omschrijven. Maar tsja, daar gaat het dan een beetje mis bij mij.

Disclaimer

Op deze site vind je wel enthousiaste verhalen, maar ik ben niet de aangewezen persoon voor de praktische uitleg. Gelukkig zijn daar andere sites voor.

Goede bedoelingen: de paaltjeswandeling

Ik begin vaak goed hoor, dan zoek ik online een mooie wandeling of wandelstartpunt. Het liefste een paaltjesroute, want dan hoef je tussendoor niet steeds op je telefoon te kijken. Ook deze keer had ik een mooi startpunt uitgezocht, de parkeerplaats bij Geversduin.

Handige tip hebben? Ik maak altijd een foto van de kaart. Deze keer had ik bedacht de blauwe route te doen en dan daarna als ik nog zin had gewoon een stukje verder. Niet te missen toch, die pijltjes?

Het is wel echt een prachtig gebied, ten zuiden van Castricum. Er staat een kudde wilde paarden lekker te grazen. Alles is zo frisgroen in mei! Het was een echt warme dag, maar het bos gaf fijn verkoeling. Hier en daar wilde boshyacintjes. En dan opeens weer stukken vrij duin. Echt mooi!

De draad kwijt

Ik was ondertussen wel de draad een beetje kwijt geraakt. De blauwe pijltjes waren weg en ik wist ook niet goed waar ik nou verkeerd had kunnen gaan. Dan maar gewoon voor de lol lekker lopen, wie weet kwam ik de pijltjes wel weer tegen.

Eigenlijk is dat gevoel van dwalen misschien nog wel het allerlekkerste. Dat je zelf bedenkt of het leuker is om naar links of naar rechts te gaan.

Op den duur zag ik opeens ook groene pijltjes. Dat is mooi, dacht ik, die komt ook weer uit bij het begin. Maar na een kilometer of 8 zag ik in mijn Google Maps dat ik wel erg dicht bij Castricum was en dus gewoon de groene wandeling in een heel ander gebied aan het doen was.... Oepsie! Dan dus toch maar regelmatig Google Maps erbij pakken om te zien of ik nog wel in de goede richting ging.

Ergens werd mijn route ook nog geblokt door grote runderen die midden op de verschillende paden lagen. Via de brandnetelbosjes maar er voorbij.

En dan komt ook het nadeel van (ver)dwalen: Op het laatst was ik al best een beetje vermoeid, zo vaak loop ik nog niet zulke lange stukken hard. Ook al wandel ik nu ook hele stukken en stop ik regelmatig voor een foto of het speuren op de kaart. De laatste paar kilometers gingen dan ook over een saai recht fietspad. Wel lekker om gedachteloos te kunnen lopen, de omgeving blijft mooi. Maar niet de mooiste route waarschijnlijk.

Bij het eindpunt werd ik nog getrakteerd op de zoete geur van de seringen en met vermoeide benen en een blij hart at ik een appel en dronk ik een flesje water leeg in de auto, voor ik weer naar huis reed.

Weer een leuk avontuur in de pocket!