Gelukjes maart

Begin april is het. De regen slaat tegen de ramen. Deze week ben ik wat minder stabiel. Niet alleen kwakkelig qua hoofdpijntjes en slapperigheid, maar ook in mijn hoofd. Verschillende dingen houden die interne processor van me bezig en een ervan is 'de toestand in de wereld'. Ik weet wel dat er mensen zijn die het makkelijk van zich afschudden, er zijn er ook veel bij wie de dingen niet alleen harder binnenkomen, maar ook langer blijven plakken. Die vreselijke oorlog, de situatie voor álle vluchtelingen, ook uit oorlogen iets verder weg, het klimaat dat iedere keer weer wat lager op de agenda wordt gezet 'nu even niet hoor', de ongelijkheid in Nederland, die hele covid toestand, waarbij iedereen er wel klaar mee is maar dat niet betekent dat het ook echt klaar is. Zoveel grote en belangrijke thema's.

Van veel ervan vind ik dat ik meer zou moeten bijdragen. Ja, ik doe wel kleine dingen zoals geld storten, spullen verzamelen, korter douchen, minder vlees eten, minder nutteloze spullen kopen, meer verduurzamen met zonnepanelen en een warmtepomp. Maar ik doe ook een heleboel nog niet. Ik wil al heel lang echt vrijwilligerswerk gaan doen, heb zelfs al uitgezocht hoe en wat. Maar ik schuif het iedere keer weer voor me uit omdat ik de energie niet vind. Ik blijf toch vliegtickets kopen, ook al kies ik nu eerder voor Europa dan internationaal. Ik zou nog meer kunnen betekenen voor mensen om me heen. Het is natuurlijk nooit perfect.

De grote kunst is om daar de balans in te vinden, tussen niet lamgeslagen worden maar ook niet onverschillig. Beginnen met kleine dingen, en ook blijven opladen met kleine dingen. Want ja, ik voel me af en toe schuldig om mijn eigen geluk. Maar ik geloof ook dat je dat geluk moet koesteren en er juist wel bij stil moet staan. Het is niet vanzelfsprekend en ik ben ook superdankbaar als ik zo die zonnige maand terugkijk.

Ja, het blijft dubbel. Maar ik zet toch graag de gelukjes van maart op een rij.

Het blijven kleine, dagelijkse dingen die me blij maken. Het rondje hardlopen in de polder. De fazant in onze tuin. En ook zijn er grotere dingen die hoop geven. De enorme hoeveelheid aan hulp en saamhorigheid. Een dapper gezin uit Oekraïne, die spullen inzamelen, zodat ik een klein beetje kan helpen.

Maart is zo'n zonnige maand. Prachtige zonsopkomsten. En in ons strandhuis zit ik beschut, genieten met een boek. Ik koop nieuwe wandelschoenen die komend jaar heel veel mooie kilometers gaan maken. Met mijn moeder doe ik een rondje Volendam. De eerste lammetjes zijn er. Het teken van nieuw leven. Van lente. Van huppelende hoop.

Ik maak een prachtige wandeling in de duinen en ga met Isa en Lotte naar ballet. Ontroerd ben ik ervan, de muziek van het orkest, de schoonheid en kracht van de dans. Wow!

Het buitenseizoen wordt geopend met de eerste pizza's uit de pizzabus en middagen op de steiger. Met Joost doe ik een terrasje op Marken op een zondagmiddag. Ik sluit me aan bij het koudwaterzwemclubje in het dorp en geniet van de eerste bloesem. Er is zoveel moois.

Alles gaat groeien, de vogels zwermen boven de polder en het is steeds langer licht. Deze tijd is zo mooi. Joost is jarig en als een van zijn cadeaus gaan we samen naar het theater. Even de cultuursector goed sponseren, die hebben een zware tijd gehad.

Dit voorjaar wilden we weer een tijdje vanuit het buitenland gaan werken. Doordat er steeds meer op locatie gebeurt, red ik het qua werk niet om een hele maand te gaan. Maar niet getreurd, want ook 10 dagen werken in een huisje in de heuvels van Gran Canaria is een feest. Zo fijn en leuk dat dit nu gewoon kan. We combineren werk met prachtige wandelingen, lekker koken, vroeg naar bed. En als je bij Gran Canararia denkt aan vreselijke toeristenoorden, dan heb je gelijk. Die zijn er ook. Een deel van het eiland is ronduit lelijk te noemen, kaal en rijen appartementencomplexen. Maar een veel groter deel is prachtig. Nog mooier dan ik het me herinnerde van een keer eerder, lang geleden.

Vulkanen, kloven, ruige kust. Een berglandschap dat wat weg heeft van de Grand Canyon. Fantastistische wegen, met nieuwe uitzichten na iedere bocht. Gamba's in knoflookolie. Bloemen en bloesem. Een gezellig boerenhuis in een barranco met eucalyptusbomen, een schaapskudde en heel veel mooie planten.

Het is niet echt vakantie, al voelt het wel vaak zo. Toch werken we best veel uur, ik geef twee dagen training. Maar we stoppen op tijd en nemen genoeg tijd om het hele eiland te verkennen.

Tien dagen lang zijn we in een compleet andere wereld. Het vliegt voorbij en thuis komen daarna is ook weer fijn.

Weer lekker anders koken, wandelen langs bollenvelden en genieten van ons fijne huis. Als ik alleen naar de gelukjes kijk, dan lijkt het wel niet echt. En dit overzicht heeft ook niet de pretentie om een representatief beeld te geven van de maand. Dit is maar een klein deel, maar wel een deel waar ik zelf van oplaad, waar ik dankbaar voor ben. Zodat ik hopelijk ook iets kan bijdragen aan positieve dingen in de wereld.