Gelukjes januari

2022, een vers nieuw jaar. Deze site met mijn kleine grote avonturen was mijn 'project' voor 2021. Omdat ik het leuk vind om nieuwe dingen te leren, zoals een site te maken in Wix. Daarbij wilde ik ook graag een tegenhanger bieden aan alle negatieve dingen op internet. En laten zien hoe ik in een tijd waarin veel niet mogelijk was, probeerde te genieten van alle dingen die wel mogelijk waren. En dat waren er zoveel. De natuur is altijd open gebleven en blijft voor mij een bron van inspiratie en verwondering.

Kijken naar de kleine fijne dingen is mijn tweede natuur geworden en ik vind het leuk om dat te delen.

Op instagram @kleinegroteavonturen blijf ik regelmatig mijn wandelingen en avonturen delen. Ook ben ik van plan om iedere maand hier even terug te kijken naar de gelukjes. En wie weet zet ik er ook wel weer nieuwe avonturen en wandelingen bij, maar voor 2022 heb ik weer een nieuw project. Project Go For It. Gewoon doen, actie nemen zonder teveel na te denken. Ik zal vaker in het buitenland zijn en avonturen wat verder van huis opzoeken, maar ik blijf ook genieten van de dingen van de dag.

Voor nu neem ik je mee in mijn eerste maand van 2022.

Het jaar begon met een frisse duik in het meer en daarna opwarmen in de jacuzzi. Even het jaar schoon beginnen, al had ik wel een beetje een kater. Ik besteedde veel tijd aan fotoboeken maken, zo'n lekker klusje voor de winter. De eerste dagen waren vooral binnen, beetje cocoonen, puzzelen, weer wat meer groente eten na alle feestdiners.

Mijn energie stond op een laag pitje, zelfs een half uurtje hardlopen kreeg ik er niet uitgeperst. Maar ik ging wel zoveel mogelijk naar buiten, stukje wandelen, genieten van het mooie licht op het water.

Het laatste weekend van de kerstvakantie gingen we met zijn vieren naar Zeeland. Een huisje vlak achter de hoge duinen bij Domburg. Lekker knus, spelletjes doen, filmpje kijken, eten. Het was grotendeels heel vies, koud, guur weer. En ook voelde ik me nog steeds niet fit, helemaal uitgeteld als ik bovenop het duin was geklommen. Autowandelen was een mooie oplossing en ieder nadeel heeft zijn voordeel: Veere was nu heerlijk rustig en best een leuke plek voor een klein rondje en een warme choco to go. We deden een nachtwandeling: in het pikkedonker het duin over en het strand op. Kleine lichtjes in de verte, de maan die heel even tussen de wolken piepte. Gaaf! En zondag klaarde het op en konden we een mooie wandeling maken bij De Manteling. Al met al een echte vakantie.

Het 'gewone leven' begon weer. Altijd fijn vind ik, na de feestdagen. Weer lekker aan het werk, Lotte weer naar school. Er was nachtvorst en mooie ochtenden. 's Avonds genieten van de zonsondergang. Ik verzamelde alle bossen bloemen die ik voor mijn verjaardag had gekregen en die na twee weken bijna klaar waren. Toch kon ik er weer 3 nieuwe bossen uit samenstellen. Ook gewoon leuk om te doen. Mijn 2019 fotoboek werd bezorgd en ik was druk bezig met een fotoproject voor mijn vriendin.

Voor elkaars verjaardag hebben we een weekje weg gepland. Ook huppetee gewoon maar doen. Met een mooie weersverwachting voor Madeira (iets wat niet vanzelfsprekend is in januari) boekten we een ticket en een appartement in Funchal. Het voelde als een prijs winnen dat we allebei negatief testten en we lekker op pad konden.

Dat het weerbericht niet helemaal uit kwam en het grotendeels bewolkt was, dat namen we voor lief. We hadden een fantastische week, met heel veel mooie wandeltochten, lekker eten, hard lachen en mooie gesprekken. Ik kreeg er direct weer energie van. Zo zie je hoe zoiets ook tussen je oren zit, want als er echt iets met me aan de hand zou zijn geweest, dan had ik vast niet moeiteloos bijna 6 uur in de bergen kunnen wandelen. Ik weet het ook altijd, maar op de een of andere manier ga ik toch vaak twijfelen in de winter.

Een klein beetje jammer was wel, dat Lotte op de dag na vertrek positief bleek te testen op corona zich ook echt niet lekker te voelen. Een beetje egoïstisch bedacht ik nog wel dat ik er zelf zo bijna geen last van zou hebben, want tegen de tijd dat ik weer terug was, zou zijn weer uit isolatie mogen. Maar dat bleek toch net even anders. Ondanks booster kreeg Joost het ook te pakken, na een week en op de dag dat we terug zouden komen.... en ook bij hem was het vervelender dan een verkoudheidje.

Omdat er verrassingen waren gepland en ik zelf toch ook liever niet een extra schakel in de besmettingsketen ben, heb ik afstand gehouden. Dat vond ik het allerstomste, want we hadden elkaar al een week niet gezien en het is veel gezelliger om lekker te knuffelen. Joost en Lotte mochten dat nu samen wel, dus ik was de zielepiet thuis. En ondanks dat ik verkouden bleef en ook wat keelpijn kreeg en dacht 'nou, dan hebben we het maar gehad en is het klaar met de afstand' testte ik steeds negatief, met zelftesten en bij de GGD. En, wat een goed teken was: hardlopen lukte weer en ging best lekker!

Joost leek eerst na een paar dagen op te knappen, maar werd daarna toch weer verkouden en bleef een extra streep geven. En misschien ben ik wel te voorzichtig, want volgens de nieuwe regels mocht ik met een booster gewoon op pad, maar ik bleef toch maar in en om het huis. Bij Joost leek het ook een week goed te gaan en testte hij pas daarna positief. Nou voelde het voor mij ook niet echt als grote opgave. Goed, het was jammer dat ik niet naar de verjaardag van mijn moeder kon, maar je wil toch haar geen risico laten lopen. En tjsa, het was balen dat een van de verrassingsfeesten voor een vriendin niet door kon gaan. Maar het is nu eenmaal een tijd waarin we flexibel moeten zijn. En met de eerste sneeuwklokjes in de tuin, een blijer gevoel bij het opstaan en steeds meer energie sloot ik januari uiterst tevreden af. Een mooi begin van het nieuwe jaar!