Eerste nachtvorst

Daar waar de herfst de winter kust.

Eerste nachtvorst. Een filosofische gedachte overvalt me als ik vanmorgen een klein rondje maak. De ganzen maken weer flinke herrie. Ze worden overstemd door de brommende geluiden van de dijkwerkzaamheden. Het gras kraakt onder mijn voeten. De eerste nachtvorst.

Als ik de zon zachtoranje zie verschijnen denk ik: er is altijd meer dat verbindt, dan dat verdeelt. We delen allemaal dezelfde zon, hebben allemaal datzelfde aardbolletje onder onze voeten. Allemaal een kloppend hart en behoefte aan goeds. Dat de een iets anders denkt over wat goed is dan de ander, dat kunnen we niet veranderen. Maar vaker kijken naar wat verbindt, dat kan wel. En vaker de dag beginnen met een frisse neus, want daar kun je zomaar filosofisch van worden.