Dansende bomen bij Domburg

De bomen lijken wel te dansen. Bonkig en bochtig zijn de lage stammen, grillig gekromd. Later lees ik dat deze bomen begin 1900 ook Mondriaan tot inspiratie waren.

Ik snap het, want het is een bijzonder gezicht. Ik neem je mee met onze wandeling vanaf Domburg door de Manteling, een prachtig natuurgebied. Vrijwel nergens anders in Europa groeien loofbomen zo dicht op de kust. En het gekke is, dat je het vanaf het duinpad tussen strand en bos maar amper in de gaten hebt. Daar lijken de bomen meer op struikgewas. Pas op de terugweg ontdekken de dansende bomen van dichtbij.

Manteling van Walcheren

Dit natuurgebied dat tegen Domburg aan ligt bestaat uit duinen, bossen met bijzondere bomen, buitenplaatsen, lanen en slingerpaden.

Niet alleen de dansende bomen maken het gebied bijzonder, deze eiken zijn zo laag en kronkelig omdat ze al die jaren door de zeewind zijn gesnoeid. Het lijken bijna wel bonsaibomen. Ook is er een beukenlaan in buitenplaats Berkenbos. Ooit aangeplant als bescherming tegen de zeewind.

Het verhaal gaat dat de bomen als haag zijn gesnoeid met een sabel op manshoogte.

In de loop der jaren zijn er grillige vertakkingen ontstaan. Een bijzonder gezicht.

De bomen zijn niet alleen grillig en mooi van vorm. Op verschillende plekken zijn twee bomen ook letterlijk met elkaar vergroeid, als eeuwige dans. Ze lijken elkaar te omarmen, een mooi gezicht in een tijd van social distancing.

Ondanks speuren vinden we geen vliegenzwammen, de rood met witte bekroning van de herfst. Wel wandelen we onze neuzen achterna, nemen we een stukje van een paaltjesroute langs een landgoed en vijvers met rododendrons. Het moet hier in het voorjaar ook prachtig zijn.

Na de wandeling is het nog leuk een beetje rond te kijken in Domburg, een leuk en gezellig plaatsje met mooie winkels en een lekker broodje makreel om onze honger te stillen.