Bleek en Berg - 't Wed

Deze gele route van 9,5 km stond op mijn lijstje sinds ik de week ervoor de rode route van 11,5 km liep tussen Bleek en Berg en Parnassia. Ik vond het zo mooi en wilde met name de Oosterplas eens wat beter bekijken. Extra boffen: deze dag was het stralend weer!

Praktisch

• Het startpunt is ook deze keer ingang Bleek en Berg, tussen Santpoort Zuid en Bloemendaal.

• Er is een terrein voor betaald parkeren, maar een stukje voor dit terrein kun je gratis langs de sportvelden staan.

• De route deze keer gaat van Bleek en Berg naar 't Wed en weer terug. Het is de gele paaltjesroute van 9,5km. Dit is een van de drie routes die uitgezet zijn vanaf dit startpunt, op het kaartje hieronder kun je zien hoe de route gaat.

De mooie Oosterplas

Het zwemwater van 't Wed is bij veel mensen wel bekend, de Oosterplas kende ik nog niet. Wat een pareltje is dit zeg. Het ligt mooi beschut, met twee strandjes. Aan een kant een bos, aan een andere kant een hoge duin. Het water helder blauw. Toen ik aankwam zag ik wat dappere zwemmers op deze frisse januarimorgen.

Door de duinen naar 't Wed

Het is een leuk stuk, vanaf de Oosterplas naar 't Wed. Vanuit de bossen kom je steeds meer in duinvalleien. Langzamerhand werd het een stuk drukker en ja hoor, ik was bij het Wed aangekomen. Ook een mooie zwemplas en dicht bij een parkeerplaats. Van hieruit gaat er ook een mooie wandeling richting Parnassia. Eigenlijk is het hele gebied schitterend.

De route loopt langs het meer en gaat dan de duinen weer in. Iets voorbij het uitzichtspunt Konijnenberg splitst de gele route zich weer af en is het meteen een stuk rustiger.

Kudde Konikspaarden, alsof ik op de Savanne ben

Ik weet niet of ik gewoon geluk heb, of dat ze hier vaker staan omdat het een rustiger deel van de duinen ben. Maar mijn adem stokt als ik een grote kudde Konikspaarden zie grazen. Ze staan ontspannen bij elkaar, een paar paarden liggen lekker in het zonnetje. Eentje schuurt zijn rug door lekker heen en weer te draaien in het gras.

Een heel klein stukje verderop gaat een smal paadje het duin op dat achter de paarden ligt. Ik zoek er een fijn plekje in de zon om met het allermooiste uitzicht mijn thee te drinken en wat te eten. Dit is weer echt zo'n moment waarbij ik zo gelukkig ben, wat mooi is dit toch.

Het laatste stuk van de route leidt langs uitzichtspunt het Starrevlak. Hier was het druk, maar ja, wat wil je op zo'n mooie dag. Het is goed je te realiseren dat zelfs als het op sommige plekken druk lijkt, het een stukje verder op de route weer is alsof je in je eentje op de wereld bent. En tsja, eigenlijk is het ook wel weer mooi dat steeds meer mensen ontdekken hoe fijn het is om de natuur in te gaan.